de Diario de Pontevedra :
A lingua ferida
11/08/2008 - Xesús López Fernández
Cada dúas semás desaparece unha fala nalgunha rexión do mundo. O galego, afortunadamente, ten corda pra máis tempo. Pra algús anos, parece que non moitos. Se a Unesco calculaba hai pouco que o noso idioma podería desaparecer no horizonte dos 30 anos, agora podemos estar na situación da case-derrota final. Reconóceno incluso dende os púlpitos nos que se está a corta-lo bacallao normativo, a tentaren impoñe-lo galego inventado a golpe de normas desacertadas, divorciadas da fala como creación social; que queren leva-lo idioma, diría que oníricamente, a varios pastos. E apréciase que en diversas oficinas o funcionario, que debe ter instrucciós precisas de falar galego, faino como neofalante non imposto, e faino en galegués, o idioma da deriva nacionalista que, solermiñamente, vai esgazando o enxebrismo da lingua lar, a que veu marcando a nosa psicoloxía, e a nosa identidade como pobo. Pero un idioma non se constrúe ou deconstrúe con diccionarios nos que van inserindo verbas alleas á nosa fala ou retirando outras, vivas na oralidade salvadora. O Padre Sarmiento decíao no século XVIII: Facede o idioma a partir da fala. Conocedor da súa identidade sustantiva advertía da tentación fácil de ir polo carreiro do portugués, lingua máis diferente do galego do que algús quixeran. Como tamén Vicente Risco lembraba no 1910, en relación coas vacilaciós e arrandeo ortográfico á hora de fixar un canon coherente pró idioma; que non soubemos traballar científicamente o leigado cultural de Rosalía e Curros. Eso sigue a ser verdade a día d´hoxe. Pero co despotismo normativizador, cada nova actuación, discurso, decreto ou volta de rosca normativa, producen un maior afastamento social da lingua.
seguir leyendo --->
seguir leyendo --->
Pode non parecer propio que eu, autor do artículo, insira aquí un comentario, porque podo situarme na parcialidade, pero debo facelo.
ResponderEliminarSon moitos anos escribindo na defensa da lingua falada, do que están recollidas non poucas mostras no meu blog, "o blog de xesús lópez".
A última mostra e agardo que non derradeira corresponde ó post n. 1490 "Muller pra lonxe", en relembranza dun libro de Uxío Novoneyra, o home que telumbrou a derrota do idioma coa imposición das normas do 83, e as actitudes do ILG, da AS-PG e a dos reintegracionistas, ós que non hai tempo calificou o meu amigo Méndez Ferrín como nemigos do idioma.
Reitero: No meu blog hai un abano longo de cousas, algunhas baixo o nome xeral de "O esmorecemento do idioma".
Saúdos cordiales, Xesús.
Gracias Xesús López de antemano por tu comentario. Me alegra saber que hay gente que empieza a abrir los ojos ante una situación tan cómica como la que vivimos con el idioma gallego. Una lengua que nos intentan imponer, alejada de la sociedad, donde un pequeño grupo de personajillos intentan hacernos creer que a base de asimilar el portugués y de inventiva con fórmulas lingüísticas , nos van a inculcar el amor por un idioma que resulta casi ridículo en su uso cotidiano. Por desgracia, estoy plenamente convencido de que logran todo lo contrario, un rechazo que la sociedad pasito a pasito se lo va demostrando.
ResponderEliminarSeguiré con mucho interés sus artículos sobre el galegués.